Δείτε τα video μας στα παρακάτω κανάλια

youtube channel dailymotion channel
veoh channel

Διαβάστε την εφημερίδα μας

Γονική αποξένωση

There are no translations available.

ΟΡΙΣΜΟΣ.

Η συστηματική δυσφήμηση του άλλου γονέα, από τον γονέα που ζει με το παιδί μετά την διακοπή της έγγαμης συμβιώσεως , με την πρόθεση της αποξένωσης του παιδιού από τον γονέα που δεν ζει μαζί του.

Ο σκοπός της αποξένωσης είναι να ανατεθεί ή να διατηρηθεί η επιμέλεια του παιδιού, χωρίς καμία επικοινωνία του άλλου γονέα με το παιδί. Η αποξένωση επεκτείνεται συνήθως στην οικογένεια και στους φίλους του γονέα «θύματος».

Όλα όσα ακολουθούν αναφέρονται σε γυναίκες - μητέρες (μια και κατά κανόνα σε αυτές ανατίθεται η επιμέλεια μετά την διακοπή της έγγαμης συμβιώσεως ) και φυσικά σε αυτές που προσπαθούν να αποξενώσουν τα παιδιά από τον πατέρα τους, αποκλείοντας κάθε επικοινωνία μαζί του.

Δεν ισχυριζόμαστε ότι κανένας άνδρας-πατέρας, στον οποίο - κατ' εξαίρεση, που απλά επιβεβαιώνει τον κανόνα- έχει ανατεθεί η επιμέλεια δεν θα επιδείξει ίδιες συμπεριφορές με πρόθεση να αποξενώσει τα παιδιά από την μητέρα.

ΚΟΙΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ.

Τα κοινά χαρακτηριστικά μιας τέτοιας τακτικής είναι τα ακόλουθα:

α) Η μητέρα εμποδίζει όλες τις προσπάθειες του πατέρα να επικοινωνήσει με την ίδια ή με τα παιδιά, παρά τα λεγόμενα της ότι δεν εμποδίζει την επικοινωνία με τα παιδιά.

β) Τα παιδιά αρχίζουν ξαφνικά να βρίσκουν δικαιολογίες για να μην βλέπουν τον πατέρα. Μπορούν να πουν ακόμα ότι δεν θέλουν και τα δώρα του. Τα δώρα που θα στείλει ο πατέρας μπορεί θα αγνοηθούν ή μπορούν ακόμη και να επιστραφούν – με την απόδειξη επιστροφής υπογεγραμμένη από το παιδί.

γ) Αν και τα παιδιά υποθετικά τον πατέρα δεν θέλουν να βλέπουν, ξαφνικά θα σταματήσουν να θέλουν να βλέπουν και καθένα που συνδέεται με αυτόν, όπως τους στενούς του συγγενείς και φίλους. Θα σταματήσουν ακόμη και να μιλάνε στους γείτονες και σε πρόσωπα του άμεσου περιβάλλοντος του πατέρα. Η μητέρα θα σταματήσει επίσης κάθε επαφή με οποιονδήποτε συνδέεται με τον πατέρα, ενώ θα υποστηρίζει ότι δεν συμμερίζεται την συμπεριφορά των παιδιών. Όλες αυτές οι συμπεριφορές πρέπει να ερμηνευθούν ως ενδείξεις ότι το παιδί εκφοβίζεται και όχι ότι «μισεί» τον πατέρα και τον «αποστρέφεται».

δ) Η μητέρα πάει στο σχολείο, στο φροντιστήριο, στο γυμναστήριο και σε οποιαδήποτε άλλο μέρος τα παιδιά επισκέπτονται τακτικά και ενημερώνει τους αρμόδιους ( αναληθώς) ότι δεν πρέπει ο πατέρας να έρθει σε επικοινωνία με τα παιδιά στους χώρους αυτούς.

ε) Ο πατέρας διαπιστώνει ότι και πρόσωπα του περιβάλλοντος της μητέρας παύουν κάθε επαφή μαζί του.

Εν γένει, η στρατηγική των μητέρων είναι να απομονώσουν τον πατέρα από τα παιδιά και βαθμιαία να σπάσουν κάθε γραμμή επικοινωνίας που έχει με την ίδια ή/και με τα παιδιά.

ΠΟΤΕ «ΔΙΑΠΙΣΤΩΝΕΤΑΙ».

Δεν είναι τυχαίο ότι συνήθως αυτό συμβαίνει τις παραμονές κάποιας δίκης, που ο πατέρας ζητά να ρυθμιστεί το δικαίωμα επικοινωνίας του με τα παιδιά ή ζητά να αυξηθεί ο χρόνος επικοινωνίας.

Έχουμε περιπτώσεις παιδιών ηλικίας ...δύο ετών που «αξιώνουν» να μην έχουν επαφή με τον πατέρα τους και περιπτώσεις όπου όλα τα παιδιά μιας οικογένειας αποφασίζουν την ίδια στιγμή ότι δεν επιθυμούν να δουν ξανά τον πατέρα τους.

Μια μητέρα που αποκλείει ή κωλύει την επικοινωνία που έχει καθοριστεί με μια δικαστική απόφαση, διατρέχει τον κίνδυνο να ασκηθεί σε βάρος της ποινική δίωξη ( 232 Α ΠΚ) ή / και να υποχρεωθεί στην καταβολή χρηματικής ποινής ή / και να απαγγελθεί προσωπική κράτηση σε βάρος της ( 950 ΚΠολΔ), που συνήθως απειλούν οι αποφάσεις των δικαστηρίων που ρυθμίζουν την επικοινωνία.

Η λύση για να αποφύγει μια ποινική καταδίκη και να απορριφθεί μια αγωγή για την καταβολή χρηματικής ποινής ή / και απαγγελίας προσωπικής κράτησης, είναι να ισχυριστεί ότι «τα παιδιά δεν επιθυμούν να βλέπουν τον πατέρα τους».

Οι «επιθυμίες των παιδιών» στην συνέχεια θα ληφθούν υπόψη από το Οικογενειακό Δικαστήριο, το οποίο θα απαγορεύσει στην ουσία κάθε επικοινωνία τους με τον πατέρα.

Ο πατέρας θα χάσει κάθε επικοινωνία - πιθανώς για αρκετά έτη – μέχρι που τα παιδιά θα μεγαλώσουν αρκετά για να γίνουν ανεξάρτητα από τη μητέρα. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων μόλις συμβεί αυτό, τα παιδιά θα αποκαταστήσουν την επαφή τους με τον πατέρα τους.

Ενήλικοι που έζησαν αυτή την εμπειρία ως παιδιά , δηλώνουν ότι: «δεν ήξεραν πώς να αντιμετωπίσουν την κατάσταση και προτίμησαν να διακόψουν κάθε επαφή με τον πατέρα τους, παρά να τον μισήσουν».

ΓΙΑΤΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ «ΞΕΦΟΡΤΩΘΕΙ» ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ;

Δεν υπάρχει μια και μοναδική απάντηση στο ερώτημα αυτό.

Σε μερικές περιπτώσεις γίνεται από πρόθεση, ενώ σε άλλες περιπτώσεις απλά η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχο και παρασύρει την μητέρα σε αυτήν την συμπεριφορά.

Σε πολλές περιπτώσεις θα υπάρξουν ταυτόχρονα διαφορετικοί λόγοι που συνδυάζονται μεταξύ τους.

Μερικοί από αυτούς εκτίθενται στην συνέχεια.

1. Η μητέρα θέλει να αρχίσει μια νέα ζωή και θέλει να «βγάλει τον πατέρα από τη μέση». Μπορεί να είναι πιο πετυχημένη από τον πατέρα και τον βλέπει ως βάρος στη νέα της ζωή.

2. Η μητέρα απαιτεί χρήματα ή άλλα περιουσιακά οφέλη από τον πατέρα και χρησιμοποιεί τα παιδιά ως μέσο στις διαπραγματεύσεις της για την απόκτηση τους. Ήτοι, απαιτεί «λύτρα» για να επικοινωνεί ακώλυτα ο πατέρας με τα παιδιά.

3. Η μητέρα μισεί τον πατέρα – ειδικά αν αυτός διέκοψε την έγγαμη συμβίωση - και χρησιμοποιεί τα παιδιά ως όπλα για να εκφράσει το μίσος της.

4. Η μητέρα είναι κτητική και δεν θέλει να μοιράζεται με τον πατέρα την αγάπη των παιδιών της.

5. Η μητέρα ζηλεύει για την αγάπη και τα δώρα που ο πατέρας προσφέρει στα παιδιά αλλά όχι στην ίδια.

6. Η μητέρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη ζωή της. Η επικοινωνία με τον πατέρα με οποιοδήποτε τρόπο είναι δύσκολη για αυτήν. Είναι η μητέρα που πάσχει από κατάθλιψη.

7. Η μητέρα αισθάνεσαι απογοητευμένη από τον πατέρα και πιστεύει ότι είναι ανάξιος να είναι πατέρας των παιδιών και δεν αξίζει να έχει οποιαδήποτε επαφή με τα παιδιά.

8. Η μητέρα επηρεάζεται από άλλες γυναίκες που διάκεινται εχθρικά προς στους άνδρες. Τυπική συμπεριφορά μιας ομάδας ανύπαντρων μητέρων.

9. Η μητέρα χρησιμοποιεί την επικοινωνία με τον πατέρα για να πειθαρχεί τα παιδιά (εάν δεν συμπεριφέρεστε σωστά, δεν μπορείτε να δείτε τον μπαμπά).

10. Η μητέρα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τον πατέρα που μπορεί να είναι σε θέση να δώσει στα παιδιά περισσότερα πράγματα , έστω και στο σύντομο χρονικό διάστημα που τα βλέπει.

11. Τα παιδιά μπορούν να είναι το μοναδικό πράγμα που η μητέρα έχει τον έλεγχο και χρησιμοποιεί αυτό τον έλεγχο για να τονώσει την αυτοεκτίμησή της και όχι για τα συμφέροντα των παιδιών.

12. Η μητέρα μπορεί ακόμα να επιθυμεί τον πατέρα και χρησιμοποιεί τα παιδιά ως μέσο για να τον ελέγχει.

13. Η μητέρα μπορεί να τιμωρεί έμμεσα μια γυναίκα που ζει με τον πατέρα, δηλώνοντας ότι ο πατέρας θα μπορεί να βλέπει τα παιδιά, εάν δεν υπάρχει η άλλη γυναίκα δίπλα του.

14. Η μητέρα μπορεί να είναι «ανεξάρτητη» και να μη θέλησε ποτέ ένα άνδρα δίπλα της , εκτός από ένα πατέρα για τα παιδιά της. Ή μπορεί να είχε κερδίσει την «ανεξαρτησία» της κατά τη διάρκεια του γάμου και θέλει τώρα να την εκμεταλλευτεί.

16. Μερικές γυναίκες πραγματικά θεωρούν ότι οι πατέρες δεν ενδιαφέρονται αληθινά για τα παιδιά τους (και υπάρχουν περιπτώσεις που δυστυχώς αυτό αποτελεί πραγματικό γεγονός ) και για τον λόγο αυτό δεν βλέπουν κανένα όφελος να έχουν τα παιδιά οποιαδήποτε επαφή μαζί του.

17. Η μητέρα υποθέτει ότι η εχθρότητα του πατέρα προς αυτήν αποτελεί και εχθρότητα προς τα παιδιά και έτσι τα «προστατεύει» με να τα κρατήσει μακριά του.

18. Η μητέρα έχει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής από τον πατέρα και δεν θέλει τα παιδιά να αντιγράψουν τον τρόπο ζωής του πατέρα.

19. Η μητέρα μπορεί να μην έχει δική της οικογένεια της (κλασσική περίπτωση των αλλοδαπών συζύγων), ενώ ο πατέρας μπορεί να έχει μια οικογένεια. Η μητέρα θεωρεί το παιδί ως μοναδική «οικογένειά της».

20. Η μητέρα μπορεί να είναι συναισθηματικά απόλυτα εξαρτώμενη από τα παιδιά και θεωρεί ότι οποιαδήποτε αίσθημα αγάπης και τρυφερότητας που δείχνουν το παιδιά για τον πατέρα, μειώνει τα συναισθήματα τους για αυτήν.

21. Η μητέρα θεωρεί απλά τα παιδιά ως «ιδιοκτησία» της και βλέπει τον πατέρα, ως ένα τρίτο που αμφισβητεί την ιδιοκτησία της.

22. Η μητέρα αντιπαθεί τη σύντροφο του πατέρα, την οποίο βλέπει ως μια αντίπαλη «μητέρα» και αποτρέπει τα παιδιά από το να βλέπουν τον πατέρα.

23. Ο νέος σύντροφος της μητέρας είναι αυτός που αποτρέπει την επικοινωνία, επειδή επιθυμεί τα παιδιά να τον βλέπουν ως «μπαμπά».

24. Η μητέρα φοβάται ότι τα παιδιά, που ζουν με τον πατέρα τους , έστω και περιορισμένα χρονικά διαστήματα, θα την εγκαταλείψουν και θα προτιμήσουν τον πατέρα τους .

25. Η μητέρα θέλει να αποδείξει στο νέο σύντροφο της ότι είναι ο «μόνος» άνδρας στη ζωή της.

26. Η μητέρα μπορεί να προέρχεται από μια διαλυμένη οικογένεια και να μην είναι σε θέση να στηρίξει οποιαδήποτε σχέση.

27. Ο πατέρας είναι μια σταθερή υπενθύμιση της αποτυχημένης σχέσης της που προτιμά να ξεχάσει το δυνατόν συντομότερα.

28. Μπορεί να είναι στην αρχή μιας νέας σχέσης η να αντιμετωπίζει δυσκολίες σε μια υφιστάμενη σχέση της με ένα άλλο άνδρα και δεν θέλει τα παιδιά να μιλάνε στον πατέρα για τα πράγματα αυτά.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ .

Ψυχιατρικά η συμπεριφορά αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια μορφή συναισθηματικής κακοποίησης των παιδιών.

Οι αντιδικίες στην διάρκεια του χωρισμού προκαλούν στους γονείς αισθήματα κατάθλιψης, θυμού και επιθετικότητας και «καίνε» κάθε γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ τους. Τα συναισθήματα αυτά περνούν και στα παιδιά από τον γονέα με τον οποίο ζουν μαζί.

Μια τέτοια συμπεριφορά σε ορισμένες περιπτώσεις σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό και με ισχυρισμούς σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών από τον πατέρα , που ψευδώς επικαλείται η μητέρα για να απαγορευτεί η επικοινωνία των παιδιών με τον πατέρα.

Στις περιπτώσεις αυτές τα δικαστήρια θα πρέπει άμεσα να αποφαίνονται και στην περίπτωση που αποδεικνύονται αληθείς να επιβάλουν αυστηρές ποινές στον πατέρα και στην περίπτωση που αποδεικνύονται αναληθείς, σκόπιμες και συκοφαντικές να επιβάλουν αυστηρές «ποινές» στην μητέρα.

Μια τέτοια συμπεριφορά σχετίζεται ακόμη σε μεγάλο βαθμό και με το «Σύνδρομο της Στοκχόλμης», όπου τα παιδιά καθίστανται «όμηροι» της μητέρας και η υπακοή στις επιθυμίες της αποτελεί το μοναδικό μέσο επιβίωσης τους.

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΔΙΑΓΝΩΣΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ.

Εάν ο πατέρας γνωρίζει γιατί η μητέρα συμπεριφέρεται με τον τρόπο αυτό, τότε είναι σε πολύ καλύτερη θέση να αντιμετωπίσει την κατάσταση.

Μια μητέρα που έχει έναν νέο σύντροφο στη ζωή της, θέλει να «βγάλει» τον πατέρα από τη ζωή της για τον απλό λόγο ότι καθιστά τη ζωή της λιγότερη περίπλοκη όταν δεν τον έχει «στα πόδια της».

Δεν υπάρχει καμία λύση στην περίπτωση αυτή.

Μια μητέρα που κατοικεί με τα παιδιά σε ένα σπίτι που είναι ιδιοκτησία του πατέρα και στηρίζεται στην καλή θέλησή του για την οικονομική του συνεισφορά στα έξοδα συντήρησης του, χρησιμοποιεί τα παιδιά ως μέσο για να αποκτήσει την ιδιοκτησία του σπιτιού ή να απαιτήσει περισσότερα χρήματα.

Σε αυτή την περίπτωση η επίλυση του θέματος είναι – δυστυχώς - θέμα διαπραγματεύσεων και καταβολής «λύτρων» από τον πατέρα για να έχει ακώλυτη επικοινωνία με τα παιδιά του.

Και στις δύο περιπτώσεις οι ανάγκες των παιδιών αποτελούν δευτερεύουσα προτεραιότητα της μητέρας.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΝΑ ΕΚΤΙΜΗΣΕΙ.

Δεδομένου ότι κύρια επιδίωξη της μητέρας είναι να διακόψει οποιαδήποτε επαφή των παιδιών με τον πατέρα, ενώ κύρια επιδίωξη του πατέρα είναι να διατηρήσει οπωσδήποτε την επαφή με τα παιδιά του, υπάρχουν παράγοντες που μπορούν να αξιολογηθούν για να μπορεί ο πατέρας να εκτιμήσει το εύρος των δυνατοτήτων του, όπως:

1. Η ηλικία των παιδιών. Όσο μεγαλύτερη, τόσο καλύτερα.

2. Η κατοικία των παιδιών. Όσο πιο κοντά, τόσο καλύτερα.

3. Ο αριθμός των παιδιών. Όσα περισσότερα, τόσο καλύτερα.

4. Η «ανεξαρτησία» της μητέρας. Όσο λιγότερη, τόσο καλύτερα.

5. Οι φίλοι και οι συγγενείς της μητέρας και του πατέρα. Όσοι περισσότεροι, τόσο καλύτερα.

6. Τα εισοδήματα του πατέρα. Όσα περισσότερα, τόσο καλύτερα.

7. Η «κινητικότητα» και η «διαθεσιμότητα» του πατέρα. Όσο μεγαλύτερη, τόσο καλύτερα.

ΟΙ ΔΙΚΑΣΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ.

Είναι λάθος πολλών πατέρων να πιστεύουν ότι το πρόβλημα μπορεί να λυθεί με μια δικαστική απόφαση.

Άλλωστε πολλοί δικαστές κυριολεκτικά υποφέρουν όταν αντιμετωπίζουν υποθέσεις ρύθμισης της επιμέλειας και της επικοινωνίας των παιδιών και δεν είναι λίγοι αυτοί που «επιτιμούν» τους γονείς που δεν είναι σε θέση να συμφωνήσουν για τα θέματα αυτά.

Δεν αποτελούν μειονότητα και οι δικαστές - ελλείψει μάλιστα μιας κατάλληλα στελεχωμένης κοινωνικής υπηρεσίας - που αντιμετωπίζουν τέτοια θέματα με βάση προσωπικές τους κοινωνικές αντιλήψεις και βιώματα.

Η πραγματικότητα είναι ότι οι αποφάσεις των δικαστηρίων είναι μόνο μια πτυχή της όλης κατάστασης και εκδίδονται με την λογική της «πυρόσβεσης».

Από την άλλη, δεν πρέπει να παραγνωρίζεται ότι η μητέρα έχει να ζήσει τη ζωή της και πιθανόν έχει τα ίδια προβλήματα με τους περισσότερους άλλους ανθρώπους.

Δεν θα θελήσει να προσθέσει στη ζωή της περισσότερα προβλήματα ασχολουμένη αποκλειστικά με την παρεμπόδιση της επικοινωνίας των παιδιών με τον πατέρα. Θα το κάνει μόνο εφόσον δεν θα απαιτηθεί σημαντική προσπάθεια για αυτό τον σκοπό και εφόσον παραμένει «ατιμώρητη» για αυτή της την συμπεριφορά.

Τα παιδιά έχουν επίσης τις ζωές τους να ζήσουν και θα δηλώσουν ότι δεν επιθυμούν την επικοινωνία με τον πατέρα τους, μόνο επειδή αυτό τους επιβάλει η μητέρα τους. Μπορούν να υπακούσουν ή να αποδεχθούν τις επιθυμίες της, αλλά μόνο εφ' όσον δεν έχουν καμία άλλη επιλογή.

Η εμπειρία έχει δείξει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις που ο πατέρας διατηρεί μία επαφή με τα παιδιά του, θα είναι σε θέση να αποκαταστήσει την επικοινωνία μαζί τους.

Αυτό που εμφανίζεται ως ένα αξεπέραστο πρόβλημα του σήμερα, είναι βέβαιο ότι θα λυθεί τα επόμενα χρόνια και η «χαμένη» της υπόθεσης μακροπρόθεσμα θα είναι αυτή η μητέρα που προσπαθεί να αποξενώσει τα παιδιά από τον πατέρα τους.

ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ.

α) Το κίνητρο του πατέρα να μην χάσει τη επαφή με τα παιδιά του είναι κεφαλαιώδους σημασίας για αυτόν και όπου υπάρχει θέληση, υπάρχει και λύση.

β) Ο πατέρας θα έχει την συμπαράσταση – στα πλαίσια οργανώσεων και ομάδων πατέρων - άλλων πατέρων που έχουν βιώσει το «πρόβλημα» και μπορούν να του προσφέρουν συμβουλές από την εμπειρία τους και ηθική υποστήριξη.

γ) Υπάρχει σήμερα μια περιορισμένη ακόμα τάση αναγνώρισης από τα δικαστήρια και την κοινωνία μας της σπουδαιότητας του ρόλου των πατέρων στην ανατροφή τω παιδιών.

δ) Η κατάσταση αλλάζει όταν τα παιδιά μεγαλώνουν και σχεδόν σε κάθε περίπτωση τα παιδιά, όταν παύσουν να τελούν υπό την «ομηρία» της μητέρας, θα επιδιώξουν να αποκαταστήσουν την επαφή με τον πατέρα τους.

ΤΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ.

α) Δεν θα «ζήσει» την παιδική ηλικία των παιδιών του.

β) Η ζωή του είναι «μίζερη» λόγω της απουσίας των παιδιών του.

γ) Δεν έχει την δυνατότητα να προγραμματίσει το μέλλον του σε σχέση με τα παιδιά του.

Δ) Ένα μεγάλο μέρος του χρόνου του και σημαντικό ποσό των χρημάτων του θα «σπαταληθούν» για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα.

ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ.

α) Τα παιδιά, ο Νόμος και τα δικαστήρια την στηρίζουν.

β) Εάν είναι σε επαφή με άλλες χωρισμένες μητέρες, έχει την συμπαράσταση τους.

ΤΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ.

α) Η συμπεριφορά της αποτελεί συμπεριφορά ανθρώπου που βιώνει την δυστυχία και δεν είναι ευτυχισμένος.

β) Ξέρει ότι τα παιδιά συναναστέφονται με άλλα παιδιά που ζουν με τους πατέρες τους και ότι τα παιδιά της το γνωρίζουν αυτό.

γ) Δεν θα είναι σε θέση να προσφέρει στα παιδιά την εμπειρία και την υποστήριξη ενός πατέρα.

δ) Τα παιδιά θα έχουν μια υψηλότερη από τον μέσο όρο πιθανότητα να έχουν προβλήματα εκπαιδευτικά, συμπεριφοράς, συναισθηματικά και κοινωνικά. Θα πρέπει να προσπαθήσει να αντισταθμίσει όλα αυτά – εάν είναι πραγματική μητέρα- σε βάρος της προσωπικής της ζωής.

Δ) Ξέρει ότι όταν φθάσουν τα παιδιά σε μια ηλικία που θα πάψουν να τελούν υπό την «ομηρία» της είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα παιδιά θα έρθουν σε επαφή με τον πατέρα τους και μπορεί ακόμη και να τα χάσει για πάντα.

ΤΑ «ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ» ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

α) Δεν υπάρχει κανένα πλεονέκτημα για τα παιδιά από τον χωρισμό των γονέων τους ή από την έλλειψη της δυνατότητας τους να έχουν ελεύθερη πρόσβαση και με τους δύο γονείς τους , αλλά τα παιδιά μεγαλώνουν και θέτουν σε αμφισβήτηση τη συμπεριφορά των μητέρων τους.

β) Τα παιδιά χάνουν το ένα δεύτερο της οικογένειάς τους και όλη την υποστήριξη και την εμπειρία που αντιπροσωπεύει. Διατρέχουν μια υψηλότερη από το μέσο όρο πιθανότητα να βρεθούν αντιμέτωπα με πολλά κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα, τα οποία μπορούν να επαναλάβουν και τα ίδια στον κύκλο της ενήλικης ζωής τους